دندانپزشکی

تراش دندان برای روکش به منظور ایجاد فضای لازم برای قرارگیری دقیق و بدون مشکل روکش انجام می‌شود و به عنوان اولین قدم در فرایند روکش دندان شناخته می‌شود. این مرحله نیاز به مهارت و تخصص بالای دندان‌پزشک دارد؛ زیرا هر گونه نادرستی در آماده‌سازی دندان می‌تواند به کیفیت نهایی روکش آسیب بزند.

به طور معمول، حدود نیم میلی‌متر از مینای دندان برای نصب روکش تراشیده می‌شود. میزان تراش دندان برای روکش به ضخامت انواع روکش دندان بستگی دارد و دندان‌پزشک متخصص زیبایی تلاش می‌کند تا حداکثر مینای دندان را حفظ کند. شکل، اندازه و نواقص ظاهری دندان‌ها نیز در نحوه تراشیدن دندان تأثیر گذار هستند. در برخی موارد، برای تراز کردن دندان‌ها، لبه‌های آن‌ها نیاز به تراش دارند تا ارتفاعشان کاهش یابد. اگر دندان دچار پوسیدگی باشد، ممکن است نیاز به تراش بیشتری داشته باشد.

در صورتی که دندان دارای روکش قبلی باشد، ابتدا باید آن روکش به طور کامل از روی دندان‌ها برداشته شود تا روکش جدید به خوبی با مینای دندان پیوند برقرار کند. در مواردی که ساییدگی شدید در دندان وجود دارد، دندان‌پزشک ممکن است با تراشیدن دندان، ارتفاع آن‌ها را کاهش دهد تا تماس دندان‌های مقابل با یکدیگر کمتر شود.

دندان‌پزشک باید تا حد امکان مینای دندان را تراش دهد بدون اینکه به لایه عاج دندان برسد، زیرا روکش‌ها در صورتی که با مینای دندان پیوند برقرار کنند، دوام و ماندگاری بیشتری خواهند داشت. در موارد نادر، ممکن است دندان‌پزشک تا 1.5 میلی‌متر مینای دندان را بتراشد. در این حالت، نحوه تراش دندان به صورت تهاجمی‌تر انجام می‌شود و منجر به تولید روکش‌های ضخیم‌تری می‌گردد. این روکش‌های ضخیم می‌توانند به درخشش و سفیدی بیشتر دندان‌ها کمک کنند، اما اگر مینای دندان به طور کامل از بین برود و روکش بر روی لایه عاج دندان قرار گیرد، طول عمر آن کاهش خواهد یافت.